Het klarinetkwintet van Brahms is een van de meest populaire muziekstukken in het klarinetrepertoire, maar de verbinding tussen Brahms en de klarinet gaat veel verder dan dit ene stuk muziek. Brahms wordt erkend als een van de grootste componisten van de klarinet, en het was voor de klarinet dat deze grote componist besloot terug te komen op zijn beslissing om een punt te zetten achter het componeren.
Brahms schreef voor de klarinet in zijn vroegere orkestwerken, zoals de 2 Serenades en zijn symfonieën, maar zijn belangstelling voor de klarinet nam toe toen hij een virtuoze klarinettist genaamd Richard Mühlfeld ontmoette. Mühlfeld begon zijn muzikale carrière als violist maar werd algauw de meest vooraanstaande klarinettist van zijn generatie.
Brahms en Muehlfeld werden na hun kennismaking al snel vrienden en bespraken vaak de mogelijkheden van de klarinet, waarbij Muehlfeld vaak stukken uit het repertoire van Brahms in zijn eigen stijl speelde. Brahms had in de late jaren 1880 besloten te stoppen met componeren, maar hij was zo enthousiast over Mülfeld’s spel, dat hij die plannen opborg en enkele meesterwerken componeerde voor de klarinet. in 1891 ontstonden zo het Klarinetkwintet Opus 115 en het Trio Opus 114, in 1894 gevolgd door twee klarinetsonates in F minor en Es (Opus 120).
Verschillende van deze kamermuziekwerken vind je in de MyPartitor bladmuziekbibliotheek. Neem maar eens een kijkje.
In volgende blogs gaan we deze werken stuk per stuk met jullie ontdekken.
tot dan
de klarinetmuziekredactie